“Je moet erboven staan. Je moet ERBOVEN STAAN!” Ik zie hem nog zo goed voor me, al is het nu meer dan drie decennia geleden. Zijn halflange, rode haar driftig wapperend, zijn knalrode wangen, hoeveel moeite hij moest doen om zijn stem kalm te houden, zijn hete adem in mijn gezicht. Zijn neusvleugels, wijd opengesperd, spraken boekdelen. Kalm was hij zeker niet. Maar ik kwam niet om hem heen, hij hield me vast, versperde me de weg, trok me terug als ik toch dreigde te ontsnappen. “JE MOET ERBOVEN STAAN!”
Daar stonden we, bij het houten bankje naast de zandbak tegenover mijn huis. Zijn kleine pupillen stonden strak op mij gericht, terwijl ik alleen maar naar dat bankje kon blijven staren. ‘Gin’ stond daar in mijn handschrift. Met een grote, dikke streep erdoorheen. En daaronder stond in koeienletters gekalkt: “GA TERUG NAAR JE EIGEN LAND.” Wáár moest ik boven staan? Ik wilde nergens boven staan. Daar verderop liep hij, mijn buurjongen, ik wilde hem vragen waarom, misschien wilde ik hem wel slaan, weet ik veel, gewoon de confrontatie aangaan. Maar ik mocht niet. Ik moest ‘erboven staan’. Nou was ik 12 en had ik geen idee wat dat betekende, maar ik wist genoeg. Meneer ‘erboven staan’ was 14 en mijn buurjongen 15. De angst was gewoon te ruiken en het was niet de mijne.
Ik, de Goede Engel
Moeilijke dingen leren? Graag. Moeilijke situaties? Met een grote boog eromheen. Ik was het soort kind dat altijd confrontaties uit de weg ging. Zo zeer zelfs dat ik, toen mijn zus uit de tuin bij onze Zeelandse vakantiebungalow werd weggetrokken en aan een boom gebonden door een groepje jongeren omdat we naar ze hadden zitten ‘gluren’, bevroren op het terras bleef zitten. Ik deed niks. Ik riep zelfs mijn ouders niet. Roerloos bleef ik zitten, bang als ik was dat ze anders ook mij zouden grijpen.
Ik was een onschuldig, dromerig en vrolijk kind. Mijn zus was een stuk pittiger. Toen mijn moeder haar een keer vasthield en me probeerde te dwingen haar eindelijk eens terug te slaan, voor mezelf op te komen, liep ik weg. Vele, vele jaren heb ik dit voorbeeld gekoesterd als *het* symbool van mijn goedaardigheid. Kijk eens wat een zachtaardig en lankmoedig mens ik was. Ik kon haar zonder consequenties slaan en ik deed het niet. “Ik vond haar zielig,” was mijn motto. En zo was mijn zus de pestkop, mijn moeder een slechterik en ik een goede engel.
Flegmatiek
Pas toen ik zelf moeder werd en mijn eerste kind zag worstelen met de verhoudingen met andere kinderen, begreep ik pas goed hoe angstig ik zelf als kind was. Hoe goed ik tegen mezelf kon liegen. Hoezeer ik als kind mijn persoonlijkheid om die angst voor confrontaties heen bouwde; door mijn zwakke eigenschappen te verpakken als deugd, iets ‘goeds’ en zo weg te kunnen blijven rennen voor mijn eigen angst. Met opgeheven hoofd. Een flegmatisch kind, noemde mijn moeder me.
Daarom was dat moment bij dat bankje zo levensbepalend. Het was een gevolg van een ruzie tussen mijn ouders en onze directe buren. Geen idee meer waar het over ging, maar dat het heftig was en behoorlijk uit de hand liep weet ik nog wel. Ik hield me afzijdig, het neutrale baken. Te groot, te waardig om me met die ruzie te bemoeien. Maar zo raakte ik er opeens in betrokken en niet zo’n beetje ook. Ik was woest.
Vechten
De hele middag hebben ze op me ingepraat, die jongen, mijn ouders, andere buurtkinderen. Ik moest het laten gaan. Erboven staan, erboven staan, erboven staan. Hij had het vast niet zo bedoeld. Het was gewoon uitdagen. Het betekende niet zoveel. Erboven staan. Maar dat kon ik niet. Hij had er van alles kunnen schrijven. Stoephoer, greppeldel, dat soort dingen, want dat was óók mode in die tijd. Nooit had ik ergens ‘ga terug naar je eigen land’ zien staan, en ik las die schrijfsels altijd, overal. Het was wel zo bedoeld. Dus ik was woest en ik bleef woest.
Pas de volgende ochtend kon ik op een onbewaakt moment naar buiten komen toen ik mijn buurjongen voorbij zag schieten. Ik rende erachteraan. Bij de voordeur van andere buren haalde ik hem in, tikte hem op zijn schouder en vroeg hem alleen: “Waarom?” Het liep uiteraard uit op vechten en dat luchtte op. Ik rekende in die paar minuten niet alleen af met zijn daden, maar ook met mijn angst. Ik kwam voor mezelf op en het voelde als een tiendubbele overwinning. Ik oversteeg niet alleen mijn eigen angst; ik had me weten te ontworstelen aan de angst van iedereen om me heen.
Erboven staan
Hoe weet ik niet meer, maar met die buurjongen kwam het goed. Als ik hem tegenkom, dan maken we een praatje. No hard feelings. Hij is dan ook niet de reden waarom ik me dit incident nog zo goed herinner. ‘Erboven staan’. Het is een uitdrukking waar mijn nekharen nog steeds rechtovereind van gaan staan. Ik herinner me dit incident vooral nog vanwege hém, hij die ertussen ging staan en het me onmogelijk maakte voor mezelf op te komen.
Ik denk er nog zeer regelmatig aan en dan nog altijd ruik ik zijn angst. Niet dat ik het me niet kan voorstellen, ik weet wel wat van angst. Maar het is één ding als angst je eigen leven belemmert, het is een ander – en veel groter – ding als jouw angst een ander verlamt. Als jouw angst het een ander onmogelijk maakt om voor zichzelf op te komen, dan had je hem net zo goed zelf die spreekwoordelijke mep kunnen verkopen.
Een land gevangen in angst
Sinds kort zit ik weer op het social medium X/Twitter en daarom denk ik de laatste paar dagen weer constant terug aan dat incident uit mijn jeugd. Omdat ik die angst kan ruiken. Het barst er van de uitlokking, belediging en pure agressie. Met de verkiezingswinst van de PVV staan de sluizen nu wagenwijd open. Er is geen rem meer. Het is moeras van pure, onversneden moslimhaat en racisme. Daaromheen zit een dikke schil van flegmatiek; de nuchtere mensen. Het redelijke midden.
Dat het behoorlijk uit de hand loopt, dat begrijpt toch iedereen. Maar in die schil, daar zitten de goéde mensen, ze zijn ons neutrale baken. Te groot, te waardig om zich er écht mee bemoeien. Er zijn altijd twee kanten, heus niet alle PVV-stemmers zijn racistisch, het gaat ze vast om ‘echte’ problemen en niet om migratie – ook al zeggen ze zelf van wel. Geschokt zijn ze, dus zijn ze op zoek naar “verbinding, verbinding, verbinding”.
‘Verbinden’, ‘erboven staan’. Van hetzelfde laken een pak. Nietszeggende woorden, waarvan slechts de echo betekenis galmt: de-escaleren. Niets meer, niets minder. De-escaleren. Ertussen gaan staan. Ervoor zorgen dat er geen confrontatie komt, want stel…je zou er maar in betrokken raken. Ja en lullig genoeg, racisme raakt de meeste mensen toch niet écht, niet persoonlijk. Dus gaan ze ertussen staan en kom je niet om ze heen. Ze houden je vast, versperren je de weg en trekken je terug. “JE MOET ERBOVEN STAAN!”
Balanceren voor gevorderden
Niet schelden, niet emotioneel doen en vooral niet boos woorden. Netjes blijven, geen lelijke woorden. Geen beschuldigingen, niemand racist noemen. Het is vast niet zo bedoeld. Ook al slaat het ze keihard in het gezicht, zeggen PVV-stemmers het zelf, dan nog worden er naarstig allerlei redenen en motieven gezocht om de pijn te verzachten: het zal vast niet écht om racisme gaan.
De mens is ‘gelaagd’, natuurlijk hebben ze wel echte problemen en hebben ‘we’ gewoon nooit willen luisteren. Juist vanwege die problemen zijn ze anti-moslim of racistisch of geloven ze in de omvolkingstheorie. De toon van ‘links’ is zo pedant dat mensen geen andere keus hebben dan voor een racistische partij te stemmen. Het ligt aan alles en iedereen, maar niet aan racisme.
Het is een balanceeroefening voor gevorderden inmiddels, waarbij echt alles wordt aangegrepen om maar nog steeds niet te hoeven toegeven: Nederland is een diep racistisch land. Wie PVV stemt is een racist en een moslimhater. Ben je geen racist, dan stemde je geen PVV. Maar dat hardop zeggen, het blijft moeilijk. Je kan de angst gewoon ruiken.
Gekke verklaringen
Nu, tijdens het kerstreces, zou de tijd geweest zijn om de mensen van bijvoorbeeld Nieuw Sociaal Contract te laten weten dat een extreemrechts kabinet er niet moet komen. Maar het wordt steeds stiller. Behalve bij de onderzoekers van het Nationaal Kiezersonderzoek. Die hang naar vergezochte verklaringen om de platte werkelijkheid maar niet te hoeven of willen benoemen, noopte de onderzoekers ertoe voortijdig resultaten met het publiek te delen. Omdat “…mythes over de verkiezingsuitslag een eigen leven gaan leiden en worden overgenomen door onder meer media en politici.”
“We wilden laten zien dat dat het meest opvallende aan de verkiezingsuitslag is; dat die weinig opvallend is. Dat is belangrijk, omdat mensen dan niet meer naar gekke verklaringen hoeven te zoeken.”
Het Nationaal Kiezersonderzoek liet zien dat mensen vooral op de PVV stemden vanuit een eigen-volk-eerst-gevoel. “Wat alle PVV-kiezers bindt, is hun duidelijke afwijzing van immigratie en de multiculturele samenleving,” schrijft Walter Pauli onomwonden in de Knack. “De succesformule van Geert Wilders: ‘Eigen Volk Eerst’”. En zo is het. Kristof Jacobs, één van de politicologen die het Nationaal Kiezersonderzoek coördineert, vertelde in de NRC dat de resultaten van het onderzoek eerder werden gedeeld omdat de onderzoekers “wilden laten zien wat er niet klopte aan sommige verklaringen die meteen rondgingen”.
Stop dus met zoeken naar gekke verklaringen. Als mensen zeggen dat ze op de PVV stemmen omdat ze geen immigranten willen, dan bedoelen ze dat ze geen immigranten willen. Als ze zeggen dat ze willen dat alles wat niet wit Nederlands is moet assimileren, dan bedoelen ze precies dat. Nou, als Indo weet ik wel iets van assimileren en hoe intens racistisch dat in de praktijk uitpakt, maar dat terzijde. „In onderzoek naar beleidsprioriteiten blijkt dat een strenger migratiebeleid voor PVV’ers de hoogste prioriteit heeft. En niet bijvoorbeeld méér huizen. Dat is bij andere kiezers wel zo.”
Laf, bang landje
Ik schreef het eerder al: dit is het land van lafaards. Lafaards die bang zijn voor ‘de ander’, voor andere gebruiken, andere culturen en verandering. Lafaards die bang zijn voor conflict met die andere lafaards. Mensen die bang zijn voor confrontaties, voor hun medeburgers, voor alles en iedereen. Met de Koning voorop, die in zijn Kersttoespraak er voor één keer in zijn carrière echt toe had kunnen doen zijn toevlucht zocht in het laffe ‘verbinden’. Nederland is en blijft een laf en bang landje.
Maar kijk, het is één ding als angst je eigen leven belemmert. Het is een ander – en veel groter – ding als jouw angst een ander verlamt. Dus als je niet wil accepteren dat het hier om intolerantie, haat en racisme gaat, doe een stap opzij en ga uit de weg. Veroordeel niet de mensen die voor zichzelf opkomen en de confrontatie niet uit de weg gaan. Want zonder confrontatie, geef je jezelf over. Het is niet zachtmoedig of groots, maar intens laf. Als jouw angst het een ander onmogelijk maakt om voor zichzelf op te komen, dan had je hem net zo goed zelf die mep kunnen verkopen.
PVV is racisme, punt
Nu is het sowieso niet de tijd voor neutraliteit, we zijn er allemaal bij betrokken. Al-le-maal. Er is geen zijlijn. Je staat er niet boven. We zagen met de coronacrisis hoe snel en hoe gemakkelijk we kwetsbare mensen opofferen en de dood in drukken. Zelfs zoiets simpels als een mondkapje dragen was teveel moeite om een leven te redden. Allemaal te moeilijk. Ook zagen we hoe ontzettend rekbaar de Grondwet is en dat het niet zozeer gaat om de letterlijke tekst, maar om de beleidsvrijheid en de interpretatie van die rechten door beleidsmakers.
In een land met een extreemrechtse overheid, zijn vooral ‘die anderen’ kwetsbaar, denk je misschien. Het is al erg genoeg als je zo denkt, maar er komt een dag dat je zelf tot zo’n kwetsbare groep behoort. In zo’n land, waar kwetsbaren beschermen zelfs niet eens meer een streven is, is iedereen kwetsbaar. De Grondwet is extreem rekbaar. Zelfs mét Grondwet kan een regering je dood laten vallen, achterstellen, je vals beschuldigen van fraude en je leegtrekken, je kinderen afnemen en ga zo maar door. De Grondwet biedt op zichzelf geen bescherming. Als je er als bevolking niet op staat dat die bescherming geldt voor iedereen – ook al komt je dat niet uit, dan weet je dat grenzen verschuiven. En die zijn tijdens de coronacrisis een heel eind verschoven. Het blijft nooit bij die ene groep kwetsbaren of minderheden, know your history.
Er is nog nooit iets goeds gekomen van dergelijke machthebbers. Nog nooit. Zwijgen is geen goedaardigheid. Het is angst. En ze ruiken dat echt wel hoor. Dus, dit is niet de tijd voor eloquentie en ‘verbinden’, maar de tijd van confrontatie en benoemen. Keihard benoemen, benoemen, benoemen. Daar houden ze toch van? Dat Wilders zo onversneden de waarheid zegt? Nou dan. Goed voorbeeld doet goed volgen. Zeg mij na: Wie PVV stemt is een moslimhater en racist. Wie geen racist wil zijn, stemt niet op de PVV. Wie met de PVV een regering vormt is moslimhater en racist. Wie dat niet wil zijn, gaat niet met de PVV in een regering. Punt. En als je dat niet durft, ga dan in ieder geval uit de weg.
Ik ben antropoloog en schrijfster van de romans De Wil om te Doden, Moordjongens en Ana. Als antropoloog heb me gespecialiseerd in de problematiek rond kindsoldaten (peace/conflict, social movements, propaganda, extreme geweldpleging, herintegratie postconflict). In Sierra Leone was ik betrokken bij de bestrijding van ebola. Momenteel doe ik onderzoek naar de invloed van gedrag op de coronapandemie.
Je hebt gelijk dat we een land van lafaards zijn, maar dat is des mens. Daarom werkten ze in het leger ook met oefeningen die bedoeld waren om mensen te helpen hun angst te leren overwinnen.
Dat we als techniek de verzachtende omstandigheid inzetten heeft zeker te maken met angst, maar nog meer met het feit dat ons niet geleerd is om met onze angst om te gaan. De mens is uiteindelijk een lerende aap en als hem iets niet geleerd wordt, dan zal zijn gevoel sturend zijn en niet zijn vaardigheid. En voor de meeste mensen is het gevoel van angst een motief om te vluchten of de bevriezen.
En eigenlijk speelt diezelfde angst bij al die racistische, moslimhatende PVV stemmers. Alleen kiezen ze niet voor vluchten in de zin van weglopen, maar vluchten in de zin van vermijden, door immigratie te stoppen hoef je niet meer bang te zijn voor al die vreemde mensen met andere gebruiken.
Dat je zeer terecht zegt: Als je niets wilt doen aan de lafaards die hun angst als motivatie gebruiken om anderen te bedreigen en weg te jagen, gaan dan opzij. Maar jouw woede over het racisme en de moslimhaat zal de angst niet wegnemen bij de PVV stemmer die net zo hard probeert weg te rennen voor zijn angst. Het enige wat je daarmee bereikt is dat de PVV stemmer ook nog bang voor jou wordt en ook jouw weg zal willen hebben.
Het wordt dus niet tijd voor verbinden, maar voor het erkennen van onze eigen angst en de vele manieren waarop we ervoor kiezen die te uiten. Van de angst om de door angst gevoede woede te confronteren tot de angst die door middel van verbieden en buitensluiten beheerst moet worden. En het erkennen van onze eigen angst betekent dat we moeten leren om ermee om te gaan, zonder dat we ons gaan uiten in scheldpartijen, straatgevechten en elkaar buitensluiten. En zoals je zegt, er boven staan zal het niet gaan oplossen. Maar er mee leren omgaan zodat ook de ander niet in angst hoeft te leven wel en deels zit de oplossing daarvoor in solidariteit.
Ik denk dat een confrontatie ook de lucht kan klaren. Verder kan ik me goed vinden in wat je zegt.
Ik schrijf goed, maar dit niveau kan ik niet evenaren. Gefeliciteerd ermee. Het is een retegoed goed stuk. Alleen ben ik het er niet mee eens. Iemand zei in het verleden eens tegen een boos linksmens die tekeer ging tegen dat “eigen volk eerst” – wat moeten mensen dan zeggen “eigen volk tweeds”??
Het zou misschien wenselijk zijn als mensen gul zeiden “eigen volk tweeds”, maar dat gaan ze niet doen alleen omdat jij boos met je voetje staat te stampen. Mensen bewonen een denkbeeldige cirkel met zchzelf eerst en net daarbuiten familie, vrienden en kennissen. Duizenden jaren geleden was dat ‘de stam’, en we zijn allemaal als deel van een stam geevolueerd. Ja, ook de gelovigen van Allah voor wie jij het op meent te moeten nemen.
Heb je diep van binnen angt (je schrijft veel over angst), dat de gelovigen van Allah het niet voor zichzelf kunnen opnemen en dat jij het moet doen voor ze? Die familie-en vriendenkring bepalen hun meningen, ook over “de Ander. . Niet iedereen heeft de mazzel die jij hebt gehad om een doctoraal in de antropologie te kunnen halenen dus persoonlijk .’de Ander’te leren kennen.
Je hebt ver en veel gereisd en dat Dat Anders inderdaad anders is is voor jou duidelijk. Maar voor veel mensen niet. Als ik toevallig Duitser was geweest had ik vandaag op TikTok een bedreiging gezien aan ALLE Duitsers dat er een ‘blauwe ramp’ aankomt, wat dat dan ook moge zijn, teweeggebracht vanuit Islamitische hoek. Mijn denkbeeldige Innerlijke Duiter huiverde even – van angst.
Het concept ‘vreemdeling’ is ons komen aanwaaien door de evolutie, en het is een gegeven dat hoort bij het mens-zijn dat we niet altijd geneigd zijn ‘vreemdelingen’ als onze familie te behandelen. En die vreemdelingen weten dat ook. Sommigen gaan daar joviaal mee om, zals de Marokkaan die ik zag die gevraagd werd door een interviewer of hij niet bang was dat hij gauw zijn biezen zou moeten pakken vanwege de gegroeide PVV aanhang. De Marokkaan moest hier hartelijk om lachen en zei dat hij zich hier volkomen veilig voelde en dat Wilders van alles kon wensen, maar dat dat niet betekende dat zijn wensen waargemaakt kunnen worden.
Chapeau aan deze ‘zonnige Marokkaan’, Waarom hier wonen en Nederlanders afschilderen als angstige benepen mensjes? Het is alleen maar logisch om daar op-of aanmerkingen over te maken.
“Het komt door de evolutie, dus kunnen we er niets aan doen, dus accepteer het racisme en de moslimhaat van de PVV.”
Wat een sneu en totaal onjuist argument. Leer even hoe de evolutie van de mens en de onderlinge interacties écht in elkaar zitten voordat je zo’n halfgaar argument inbrengt.
Inderdaad Koos, Ginny kan beter schrijven dan jij.
Ik heb niet ges
ed dat we “er”niks aan kunnen doen, aleen maar dat dat niet vanzelf gaat.
Inderdaad Koos, Ginny kan beter schrijven dan jij.
Nou, en?
-K
Wow!
Wat een vlammend betoog. En wat ben ik het met je eens.
Conflictmijding (uit angst of voor de lieve vrede) is nooit goed. Als je het onderwerp(racisme en vreemdelingenhaat) belangrijk vindt, en ‘de ander’ ook, dan getuigt het van disrespect als je de confrontatie niet aangaat.
Ga door, Ginny!
Is Ginny’s oude ik, van voor haar overgang van submissief naar assertief gebaseerd op Nietzsche’s Christendom?
Twitter is een grote gifbak geworden. Ga daar toch weg, laat die extreemrechtsen de boel lekker vervuilen tot het stikt.
Hoi Ginny zeer juist gezegd weer. Ben het er -zoals meestal- erg mee eens. Normaal deel ik veel dingen van jou op twitter, maar om voor mij onbegrijpelijke reden heb je me geblokkeerd en kan ik niets meervan jou zien. Overigens doe ik meer op mastodon tegenwoordig, maar OK dat is een beetje eigen parochie. Ben bijeen lid. Misschien is dit blokkeren per abuis gebeurd? Groetjes en succes!
Ja, dat denk ik. Als het goed is, heb ik je gedeblokkeerd nu.
Ja idd. Dank!
Ik wil dit graag bespreken: “Wie PVV stemt is een racist en een moslimhater”.
Ten eerste wordt het woord ‘hate’ of ‘hatred’ volgens mij consequent verkeerd vertaald uit het Engels. ‘To hate’ is ongeveer ‘een hekel hebben aan’, en niet ‘haten’. ‘To hate’ komt, in stukken over politieke correctheid uit het Amerikaans Engels. Ik weet dat niet zeker, van ‘haten”en ‘een hekel hebben aan’ maar als ik een vertaalkursus zou geven zou ik dit bespreken en aspirant-vertalers vragen hier op te letten. Nuances, nuances, nuances.
Een soortgeljke betekenisverschuiving heeft plaatsgevonden met het tegenovergestelde van ’to hate’, nl. ’to love’. Dat kan je net zo min vertalen met ‘liefhebben’ als dat je ’to hate’ kan vertalen met ‘haten.’.
Maar nu mijn punt: wat is er in Godsnaam mis met een hekel hebben aan de Islam? Is dat op een of andere manier een groter vergrijp dan een bloedhekel hebben aan de Godsdienst van de Paaseilanden? Ik verklaar hier in het openbaar dat ik me onder diegenen schaar die een hekel hebben aan Islam – doe er maar eens wat aan als je kunt. Ik zie er niks goeds in. De kindhuwelijken, het gejengel rond gebedstijd vanuit luidsprekers (Westerse technologie die Moslims zelf niet kunnen produceren), het verneukeratieve Taqiyya, het doden van spijtoptanten (als Islamiet af mag je gedood worden voor je ontrouw). Die Gedanken sind frei, en ik heb een hekel heb aan Islam, en dat mag.
Racisme is een ander punt, daarover wellicht een volgende keer.
Beste Koos,
Met uw vertaalverhaal zit u er toch echt goed naast.
hate: verb:
feel intense dislike for: the boys hate each other | he was particularly hated by the extreme right.
• have a strong aversion to (something): he hates flying | [with infinitive] : I’d hate to live there.
• [with infinitive] used politely to express one’s regret or embarrassment at doing something: I hate to bother you.
• [no object] (hate on) informal express strong dislike for; criticize or abuse: I can’t hate on them for trying something new.
Dus, ja… To hate kan letterlijk vertaald worden naar haten. Niks mis mee. Wat u verder schrijft, ach… U doet maar.
Ik zei niet, en zeg natuurljk niet, dat ’to hate’ NOOIT vertaald kan worden met ‘haten’. Voor je eerste bod, ’to dislike intensely’, mag je in de vertaling ‘intensely’ weg laten en je houdt dan over ’to dislike’, wat gewoon ‘een hekel hebben aan’ betekent. Ik heb het voor de zekerheid even nagezocht. Dus dan zijn we er al. ‘To hate KAN SOMS vertaald worden met ‘haten’, maar er zijn andere vertalingen voor.
Met ’to hate’ en ’to love’ moet je uitkijken. De advertentie slogan van McDonald’s ‘I’m loving’it’ kan je niet vertalen met ‘ik bemin het’. Veel Amerikanen begroéten elkaar of sluiten een gesprekje af met ‘I love you, man’ en de vertaling is dan ook niet ;ik hou van je’, maar veeleer een algemene uitdrukking van genegenheid die lastig met dezelfde gevoelswaarde kan worden vertaald.
Ik ben geen ‘native speaker’ van het Engels, maar blijf erbij dat de beste vertaling van ’to hate’, SOMS ‘een hekel hebben aan’ is. Gevoelswaarde enzo. En ja, jammer voor jou, maar ik vind de Islam ongeveer het zieligste wat er maar bedacht is met zijn 72 maagden als beloning voor een Jihad dood. Ik denk gewoon dat als ik door een kromzwaard gedood zou worden dat ik geen puf meer heb voor 72 maagden.
Kinderachtige troep, dat is wat Islam is.